วันพฤหัสบดีที่ 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

Departures (2008): ดูแล้วอยากไปตายแถว ยะมะงะตะ?!



Departures (2008) :
เป็นที่กังขาจากบรรดากูรู(และกูรู้)ทั้งหลายกันอยู่พอสมควร เมื่อหนังเรื่องนี้สามารถคว้ารางวัลออสการ์สาขาภาพยนตร์ต่างประเทศยอดเยี่ยมไปครองทั้งๆ ที่ผู้ร่วมเข้าชิงที่เหลือต่างก็เต็งจ๋าชนิดที่ว่านอนกางมุ้งกันมารอรับรางวัลทั้งนั้น ซึ่งเรื่องรางวัลนั้นใครจะได้ไปเพราะอะไรยังไงก็ว่ากันไป เพราะสุดท้ายแล้วก็อยู่ที่ความรู้สึกของคนดูแต่ละคนเท่านั้นที่เป็นผู้ตัดสินว่าหนังเรื่องนั้นๆ ดีพอสำหรับพวกเขาเองหรือไม่

เห็นว่าคนญี่ปุ่นซาดิสม์ๆ แบบนี้เหอะแต่บทจะประณีตก็ประณีตได้ใจทีเดียวแม้แต่กับศพก็เถอะ
คุณ Yojiro Yakita ผกก.คุณภาพจาก Himitsu (1999) และหนังซามูไรน้ำดี(แต่แอบเน่านิดๆ)อย่าง When the Last Sword is Drawn (2003) มาในครั้งนี้ด้วยเรื่องราวของ Daigo (Masahiro Motoki จาก Sumo Do, Sumo Don't [1992]) นักเชลโล่ตกงานในโตเกียวที่ตัดสินใจพาเมียกลับไปตั้งหลักที่บ้านเกิดใน ตจว.(จังหวัดยะมะงะตะ) โดยต่อมาเขาก็ดันไปได้งานใหม่เป็น"ช่างแต่งศพ"มืออาชีพ ซึ่งจากแรกเริ่มที่ไม่ค่อยอยากจะทำงานนี้นัก แต่เพราะว่างานนี้เงินดี (อิอิ) ทำให้เขาตัดสินใจทำต่อไปจนนับวันยิ่งทำให้เขารักในอาชีพนี้มากขึ้นทุกที เพราะอาชีพนี้ทำให้เขา(และคนดู)ได้เรียนรู้ถึงสัจธรรมแห่งชีวิต เรื่องราวของความตาย ความรัก การให้อภัย ฯลฯ และที่สำคัญคือหนังเรื่องนี้น้ำตาท่วมจอแน่ๆ


ช่างเป็นคู่สามีภรรยาที่เหมาะสมกันเสียจริง
ถึงจะเป็นหนังรางวัลแต่ก็ไม่ใช่หนังที่ดูยากเลย แต่หนังกลับเปี่ยมไปด้วยความงดงาม เรียบง่าย ซาบซึ้งกินใจ ดนตรีประกอบเพราะ วิวสวย และแอบมีตลกนิดๆ แบบพอเป็นกระสัย ส่วนในแง่สัจธรรมหรือแง่คิดต่างๆ ที่แฝงมาก็มีพร้อมเพรียง ซึ่งนั่นก็แล้วแต่ว่าคนดูคนไหนจะได้อะไรกลับไปมากแค่ไหน ที่น่าประทับใจก็คือ การได้เห็นความประณีตบรรจงและการให้เกียรติต่อศพผู้ที่จากไปของคนญี่ปุ่นเขา (ถึงแม้ความเป็นจริงอาจจะไม่เท่านี้ก็เถอะ) การที่เป็นคนเอเซียด้วยกันทำให้คนไทยเราน่าจะเข้าถึงเรื่องพิธีกรรมต่างๆ ในหนังได้ง่าย ส่วนที่หลายคนติว่าเป็นข้อด้อยของหนังคือการที่หนังเหมือนจะพยายามเรียกน้ำตาคนดูมากไปนิด ซึ่งก็อาจจะเป็นเช่นนั้นจริงแต่ก็เอาเถอะนะ ถ้าเขาทำได้ถึงและไม่น่าเกลียดแบบนี้ก็ต้องชมเขาแล้วล่ะ ถือเป็นหนังญี่ปุ่นที่ดีอีกเรื่องที่พลาดไม่ได้เชียว ดูจบแล้วอาจมีหลายคนอยากใช้บริการช่างแต่งศพดีๆ แบบนี้ในวาระสุดท้ายของตนเองบ้าง แต่คงต้องไปตายไกลหน่อยนะ แถว ยะมะงะตะ โน่น... (เหอๆ)


สามีที่ดีต้องแบมือขอตังค์ภรรยาใช้(เพราะภรรยายึดเงินเดือนไปหมด)
  • น่าดูเพราะ: หนังซาบซึ้ง กินใจ ประทับจิต ให้แง่คิด และถ้าคุณอยู่มานานพอที่เคยสูญเสียคนในครอบครัวไปก็จะอินกับเรื่องนี้ได้ง่าย
  • ไม่น่าดูเพราะ: หนังเหมือนจะพยายามเรียกน้ำตาคนดูไปบ้าง และไม่มีความบันเทิงแบบดูเอาขำ เอามันส์ หรือดูแล้วก็แล้วกันไปมอบให้


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น