วันอังคารที่ 4 มกราคม พ.ศ. 2554

Never Let Me Go (2010): เราสองสามคนฉบับไซไฟ


Never Let Me Go (2010) :
หนังรักสามเส้าเรื่องนี้สร้างมาจากนิยายเรื่องดังของ Kazuo Ishiguro โดยได้นักเขียนชื่อดัง Alex Garland มาเขียนบทหนัง และมี ผกก.มิวสิควีดีโอชื่อดัง Mark Romanek (One Hour Photo [2002]) มากำกับ(ดัง x3 เลยเนอะ) พ่วงด้วยนักแสดงคุณภาพรุ่นใหม่มาแรงจากอังกฤษอย่าง Carey Mulligan, Andrew Garfield และรุ่นกลางเก่ากลางใหม่อย่าง Keira Knightley มาเป็นตัวเรียกแขก


หนังมาสไตล์เราสองสามคนฉบับไซไฟ
หนังเสนอเรื่องราวความรักที่ออกแนวรักสามเส้าที่กินระยะเวลายาวนานหลายปี ระหว่าง Kathy (Mulligan), Tommy (Garfield) และ Ruth (Knightley) ซึ่งพวกเขาทั้งสามเติบโตมาด้วยกันในโรงเรียนประจำที่ชื่อว่า Hailsham จนกระทั่งเมื่อพวกเขากลายเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว และต้องเผชิญความจริงอันโหดร้ายที่ว่าพวกเขาเป็นเพียงแค่มนุษย์โคลนนิ่งที่มีไว้สำหรับเป็นอะไหล่อวัยวะให้คนอื่นๆ เท่านั้นเอง


พ่อหนุ่ม Andrew Garfield ที่สาวๆ หมายปอง
ผกก.Romanek เล่าเรื่องราวเหล่านี้ออกมาได้อย่างน่าประทับใจ หนังมาสไตล์นิ่งๆ แต่สามารถซึมลึกเข้าไปในจิตใจ งานด้านภาพกับดนตรีประกอบเรียบง่ายทว่างดงาม เมื่อมาเจอการแสดงแจ่มๆ ของนักแสดงนำทั้งสามก็เลยยิ่งส่งเสริมความดีงามให้กับหนังไปใหญ่ (โดยเฉพาะนาย Garfield ที่เราคิดว่าเขาเล่นได้แจ่มกว่าใน The Social Network ซะอีก) ที่น่าสนใจอีกอย่างคือ ถึงหนังจะมีเรื่องราวค่อนข้างจะเป็นไซไฟ แต่ผู้สร้างก็แน่วแน่ที่จะไม่พยายามทำให้สัดส่วนด้านนี้โดดเด่นจนเกินไปกว่าการเป็นหนังรักประทับใจ

สองสาวกำลังส่องอะไรอยู่นั่น
แต่เพราะหนังนิ่งๆ เรื่อยๆ เลยเหมือนจะน่าเบื่อในบางช่วง และขาดในส่วนของไซไฟจนอาจสร้างความสับสนกับคนดูได้นิดๆ แต่นี่ก็แค่ส่วนด้อยเพียงเล็กน้อยที่ไม่สามารถฉุดรั้งความดีงามทั้งหมดของหนังเรื่องนี้ลงไปได้ หนังน่าประทับใจชวนซึ้งมากพอที่จะทำให้คอหนังบางท่านต้องเสียน้ำตา จะว่าไปแล้วเรื่องนี้ก็คงจะเป็น The Island (2005) ที่ตัดในส่วนที่ไฮเทค ไซไฟ แอ็คชั่นออกให้หมดแล้วเติมเรื่องราวความรักซึ้งๆ เข้าไปแทนนั่นแหล่ะ
  • จุดเด่น: เป็นหนังรักสามเส้าที่สร้างออกมาได้อย่างชวนซึ้ง ถ่ายภาพสวย ดนตรีเพราะ การแสดงเด่น คอหนังรักทราบแล้วเปลี่ยน
  • จุดด้อย: หนังมาสไตล์เรื่อยๆ เลยอาจชวนง่วงไปบ้าง และการที่หนังไม่ค่อยเน้นด้านไซไฟเลย ก็อาจสร้างความสับสนแก่คนดูได้เหมือนกัน




*ช่วงเพลงในหนัง*


Jane Monheit
เพลงเอกของหนังคือเพลงชื่อเดียวกับหนัง ที่ขับร้องโดย Jane Monheit นักร้องเพลงแจ๊สชาวมะกันวัย 33 ขวบ ซึ่งในหนังเราจะเห็นนางเอกหยิบเพลงๆ นี้มาฟังบ่อยๆ ตั้งแต่เด็กยันโต (เพราะพระเอกซื้อเทปเพลงนี้ให้) เพลงออกแนวสแตนดาร์ดแจ๊สช้าๆ เคลิ้มๆ พริ้วๆ เพราะๆ เหมาะกับตัวหนัง น่าฟังดีแท้นะครับพี่น้อง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น