"เคยมองกระจกเงาตรงหน้าแล้วรู้สึกว่ากำลังมีใครคนอื่นจ้องมองเราอยู่มั้ย?"
มนุษย์เราเชื่อว่ากระจกนั้นมีอำนาจลึกลับในการใช้เป็นประตูติดต่อกับโลกวิญญาณได้มาตั้งแต่โบราณกาลแล้ว แม้ว่าความเชื่อนี้จะเป็นอะไรที่เข้าข่าย 'ไม่เชื่ออย่าลบหลู่' (หรือพิสูจน์ไม่ได้) ทุกวันนี้คนบางกลุ่มก็ยังคงเชื่อเช่นนี้อยู่อย่างแพร่หลาย
ดังนั้นจึงไม่แปลกที่จะมีหนังผีเกี่ยวกับกระจกออกมาให้เราดูกันอยู่เนืองๆ อย่างก่อนหน้านี้ก็มี Mirrors (2008) ที่รีเมคมาจากหนังเกาหลีเรื่อง 'กระจกผีเฮี้ยน' มาอีกต่อหนึ่งนั่นไง
ส่วนสำหรับเรื่องนี้ ผกก.Mike Flanagan เขาก็เอาหนังสั้นชื่อ Oculus: Chapter 3 - The Man with the Plan (2006) ของตนเองมาขยายความต่อความยาวสาวความยืดขึ้นจอเงินอีกทีเหมือนกัน
แม้เรื่องราวโดยรวมจะเดิมๆ แต่หนังก็มีดีตรงไอเดียการนำเสนอ ที่เล่าเรื่องราวของสองตัวเอกตอนเด็กกับตอนโตสลับไปมาได้อย่างเข้าท่าดีแท้ แถมยังเอาไปใช้เป็นลูกเล่นลูกล่อลูกชนมุกสยองส่งผลต่อความหลอนของหนังได้อีกด้วยแน่ะ
แต่ต้องบอกก่อนว่านี่คือหนังผีสายหลอน ไม่ใช่สายแหว่ะ สายโหด หรือสายตุ้งแช่ ดังนั้นหนังจึงโดดเด่นด้านความหลอน ขายไอเดียมากกว่าอย่างอื่น ถ้าหวังจะดูอะไรโหดๆ ผีหน้าตาน่ากลัวๆ ล่ะก็คงจะผิดหวังอยู่บ้าง แม้เท่าที่มีจะโหดสยอง แต่ก็ไม่ถึงใจคอซาดิสม์อย่างใครเขามั้ง
เรียกว่าเป็นหนังผีที่ต้องการใช้การประมวลผลของซีพียูในหัวของท่านอยู่บ้าง หากไม่พกสมองไปดู อาจมีสับสนกับหนังได้ในบางลีลา
หากว่าดูหนังเรื่องนี้จบ แล้วทำให้คุณรู้สึกสันหลังเย็บวาบยามส่องกระจกได้แล้วล่ะก็ (ไม่ใช่เห็นหน้าตัวเองแล้วผวานะ อิอิ) ก็ถือว่าหนังเรื่องนี้ประสบความสำเร็จแล้วล่ะ
หนังผีสายหลอนขายไอเดียการเล่าเรื่อง 6/10 ครับ
*รีวิวหนังเรื่องอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องภายในบล็อก*
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น