ห่างหายไปจากหนังโรงซะหลายปี ในที่สุด ผกก.เดวิด ฟินเว่อร์ เอ๊ย ฟินเชอร์ ก็กลับมาพบบรรดาแฟนานุแฟนคนรักหนังอีกครั้งกับหนังระดับคุณภาพคับไห ที่ก็น่าจะติดโผหนังยอดเยี่ยมประจำปีของสำนักสงฆ์ต่างๆ ไม่ใช่สิ ต้องสื่อบันเทิงสำนักต่างๆ ไม่มากก็น้อยล่ะ (โปรดอดทนกับมุกถึกๆของเรา อิอิ)
หนังมาจากนิยายฮิตชื่อเดียวกันของ Gillian Flynn ซึ่งชีก็ยังตามมาเขียนบทให้กับหนังด้วย เพื่อตัดปัญหาหนังดัดแปลงไม่โดนใจแฟนนิยาย ซึ่งจะแตกต่างกันตรงจุดไหนนั้น ก็คงไม่มีใครกล้าบ่นดังเพราะเจ้าของบทประพันธ์เขามาเองเลย
หนังเริ่มต้นกับแนวชวนสงสัยว่าใครเป็นคนทำ ซึ่งเทรลเลอร์ก็ชวนให้คิดแบบนั้นเต็มตีน แต่ช้าก่อนหนังเรื่องนี้มีอะไรพิศดารชวนอึ้งทึ่งเหวอกว่านั้นเยอะ ด้วยการเล่าเรื่องที่เปี่ยมชั้นเชิงของตัว ผกก.ฟินเชอร์ ที่ค่อยๆ ทำให้หนังที่เหมือนจะเอื่อยๆ เดิมๆ ในช่วงแรก ค่อยๆ ทวีความอึ้งขึ้นมาเรื่อยๆ จนบรรลุความเหวอในช่วงไคลแม็กซ์ ซึ่งนี่คือความดีงามอย่างแรกของหนังเรื่องนี้
และที่ดีงามเป็นคำรบสองคือการแสดงของตัวละครหลัก โดยเฉพาะในรายของเจ๊ Rosamund Pike ที่เล่นได้ดีเลิศควรค่าแก่การเข้าชิงและซิวออสก้าร์จริงๆ เรียกว่าเจ๊แจ้งเกิดในฐานะนักแสดงคุณภาพจากเรื่องนี้เต็มๆ เลย ส่วนเฮีย Ben Affleck ก็เล่นดีเช่นกัน ซึ่งฉากโชว์ช้าง(ไม่)น้อยของแกคงทำให้คนดูหลายคนตาลุกเป็นแน่แท้ อิอิ
ดูแล้วหนังก็ตอบคำถามที่ว่า"ความรักมันหมดอายุได้ด้วยเหรอ?" ได้อย่างเด็ดขาด และข้อเท็จจริงที่ว่าเราจะเชื่อทุกอย่างที่เห็นบนจอทีวีหรือหนังสือพิมพ์ไม่ได้หรอก เราเพียงแต่จะได้รับรู้แต่บางส่วนของความจริงเท่านั้นแหล่ะ (หรืออาจจะไม่จริงเลยก็ได้)
หนังดีสมคำร่ำลือ ช่วงเวลาสองชั่วโมงครึ่งของหนังเป็นช่วงเวลาที่คุ้มค่าตั๋วที่จ่ายไป ไม่ดูได้ไงล่ะเนอะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น