Jiro Dreams of Sushi (2011) : 
หากจะพูดถึงอาหารญี่ปุ่นยอดนิยมอันดับต้นๆ ของคนไทยเราแล้ว แน่นอนเป็นต้องนึกถึง มาม่า...อาหร่อย ไม่ใช่สิ ต้อง 'ซูชิ' หรือ 'ข้าวปั้นมีหน้า' ที่ได้รับความนิยมสุดๆ ขนาดที่ว่าเวลาไปห้างเดินผ่านร้านอาหารญี่ปุ่นเป็นต้องเห็นคนไปใช้บริการจนแน่นร้านอยู่เกือบตลอด แม้ว่าสนนราคาเมนูซูชิจะไม่ใช่ถูกๆ ก็ตาม ส่วนคนเบี้ยน้อยหอยน้อย (อย่างเรา) ก็ไม่ต้องกลัวตกเทรนด์เพราะเดี๋ยวนี้เขามีทำขายแถวตลาดนัดชิ้นละห้าบาท สิบชิ้นแถมหนึ่งให้ได้เลือกหม่ำด้วยนะ ขอบอก เหอๆ
ปรมาจารย์ซูชิอันดับหนึ่งของญี่ปุ่น (และของโลก)
พล่ามมาซะยืดยาว เรื่องของเรื่องก็คือหนังสารคดีเรื่องนี้นั้นจะพาท่านไปพบกับยอดปรมาจารย์ซูชิชาวญี่ปุ่นนาม จิโร่ โอโนะ วัย 85 ขวบ (ในขณะถ่ายทำ) แห่งร้าน สุกิบายาชิ จิโร่ ที่ถึงเป็นร้านเล็กๆ มีความจุแค่สิบที่นั่งแต่ก็ขึ้นชื่อเรื่องความอร่อยจนสามารถคว้าสามดาวจาก Michelin Guide มาครอง ซึ่งมีเพียงแค่ 14 ร้านในโตเกียว (และแถบใกล้เคียง) เท่านั้นที่ได้สามดาวหมึกดำชวนชิมนี้มาครอง จากบรรดาร้านอาหารทั้งสิ้นกว่า 266 แห่งและโรงแรมอีก 46 แห่ง รัฐบาลญี่ปุ่นเลยยกย่องให้แกเป็น 'บุคคลผู้เป็นสมบัติของชาติ' ส่งผลให้ประชาชีแห่แหนไปกินร้านแกจนต้องจองล่วงหน้ากันถึงสองเดือนกว่าจะถึงคิวอร่อยเลยทีเดียว (ส่วนสนนราคาก็แพงหูฉี่เหยียบหมื่นบาทต่อหัวเลยล่ะครั่บ)
นี่คือสารคดีเพื่อคนที่ชอบกินซูชิ
David Gelb ผกก.หนุ่มวัย 29 ขวบรับหน้าที่ถ่ายทอดเรื่องราวของปู่จิโร่ได้อย่างน่าชื่นชม ด้วยการพาไปดูทุกขั้นตอนการทำซูชิที่ใส่ใจในทุกรายละเอียดแบบสุดๆ ของปู่และบริวาร จนออกมาเป็นซูชิที่อร่อยแสงออกปากเงินหมดกระเป๋า พร้อมกับเจาะเรื่องราวชีวิตของปู่และลูกชายทั้งสอง และปรัชญาการทำงาน การดำเนินชีวิตของปู่ที่มองการทำซูชิเปรียบดั่งงานศิลป์ เป็นงานที่แกมอบถวายชีวิตให้กับมันแบบไม่มีลิมิตชีวิตเกินร้อยมาตลอดหลายสิบปี จนไม่มีทีท่าว่าแกจะยอมปลดเกษียณให้ลูกชายมารับช่วงต่อซะที (จะขอทำจนตายว่างั้นเหอะ)
สองพ่อลูกช่วยกันทำมาหากิน
งานนี้คนที่ชอบกินซูชิคงจะถูกใจกันเป็นพิเศษ เพราะหนังจัดซูชิมายั่วน้ำลายแบบเต็มๆ หลากหลายหน้า ชนิดที่ว่าอย่าได้ดูสารคดีเรื่องนี้ในขณะท้องว่าง เพราะหากดูแล้วต้องทำให้ท่านน้ำลายยืดอยากกินซูชิขึ้นมาอย่างสุดๆ เป็นแน่ ตัวสารคดีทำออกมาแบบเรียบง่าย นุ่มนวล แต่ดูเพลินไม่น่าเบื่อ เต็มไปด้วยข้อคิดดีๆ จากคุณปู่ รวมทั้งให้สาระความรู้ในเรื่องวิถีชิวิตอีกมุมหนึ่งของชาวญี่ปุ่น แม้ว่าจะยังเจาะชีวิตของปู่และครอบครัวได้ไม่ค่อยลงลึกเกินไปกว่าเรื่องที่ทำงานก็ตามที (คือไม่ยักพาไปดูบ้านปู่ซะหน่อยว่าแกนอนที่ไหนยังไง)
ขายซูชิจนรวยแทบแย่ยังปั่นจักรยานไปซื้อปลาอยู่เลย
จริงๆ แล้วหนังมีประเด็นที่น่าสนใจมานำเสนอเยอะแยะ แต่ตัวสารคดีเลือกที่จะเน้นไปที่ความลุ่มหลงในซูชิของปู่จิโร่ ที่ความทุ่มเทอุตสาหะของแกตลอดทั้งชีวิตที่ผ่านมาก็ได้ส่งผลให้แกมีชื่อเสียงระดับโลกและกลายเป็นตำนานที่ยังมีลมหายใจไปแล้วในทุกวันนี้ ซึ่งสารคดีเรื่องนี้ก็แสดงให้เห็นอีกครั้งว่าชาวญี่ปุ่นเนี่ยเวลาจะทำอะไรก็ทุ่มเทตั้งใจโคตรๆ ซึ่งเป็นวิธีคิดและค่านิยมที่น่าเอาเยี่ยงอย่างจริงๆ ว่าแล้วก็ไปตลาดนัดหาซื้อซูชิชิ้นละห้าบาทมากินตามยถากรรมต่อดีกว่าเรา หุหุ
นี่ไม่ใช่ขบวนการพาวเวอร์เรนเจอร์หรือวงบอยแบนด์ที่ไหนเน้อ
- + สารคดีสำหรับคนชอบกินซูชิ (แต่ไม่ชอบก็ยังดูเอาสาระได้อยู่) ที่นอกจากจะน่ากิน น่าดูแล้วยังให้ความรู้ ข้อคิดอีกตรึม
- - ยังเจาะชีวิตของปู่ไม่ครบทุกด้าน และสำหรับคนที่เฉยๆ กับซูชิก็อาจจะเบื่อสารคดีเรื่องเอาได้ง่ายๆ นะ
*รีวิวสารคดีที่เกี่ยวกับญี่ปุ่นเรื่องอื่นๆ ภายในบล็อก*
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น